Toen Pierre Paulin op 13 juni 2009 overleed, was men nog maar net begonnen zijn werk opnieuw te bekijken na een lange periode van verwaarlozing.
Als emblematisch ontwerper van de jaren 1960 en 1970 raakte hij twintig jaar later onvermijdelijk uit de mode, toen de trend zich richtte op kunstenaarsdesign en gehamerd brons… Maar om het vuur brandende te houden, kon hij rekenen op zijn weduwe Maïa, zijn zoon Benjamin en zijn partner Alice.
Een jaar voor zijn dood richtte het trio het bedrijf Paulin Paulin Paulinop… Hoewel de naam niet zonder humor is, is de aanpak heel serieus: het werk van de ontwerper weer onder de aandacht brengen, zijn stukken inventariseren, ze promoten bij musea en verzamelaars en de catalogi opschonen van bepaalde uitgevers die het beeld te veel hadden gebruikt. “We moesten het verlangen opnieuw creëren”, legt Alice uit.
Het is een langetermijnproject dat ze nauwgezet hebben uitgevoerd en dat nu zijn vruchten afwerpt. Na de publicatie van een monografie, een tentoonstelling met Louis Vuitton op de Art Basel Miami beurs in 2014 en een retrospectieve in het Centre Pompidou twee jaar later, zijn ze begonnen met de productie van beperkte edities van een aantal stukken die nog prototypes waren, zoals de Déclive, de Tapis-Siège en de Dune modulaire set. Tegelijkertijd hebben Benjamin en Alice andere iconische ontwerpen gemaakt…
In 1972 vroeg Georges Pompidou aan Pierre Paulin om een vleugel van het Élysée-paleis in te richten. De stoelen in de rookkamer en de tafel en stoelen in de eetkamer zijn nu beschikbaar op de website. Minder bekend is dat de ontwerper in 1983 terugkeerde naar het Élysée om het kantoor van François Mitterrand te ontwerpen. Met toestemming van het Mobilier Nationalworden er nu dertig exemplaren van dit emblematische bureau, gelakt in blauw met roze gaas, geproduceerd door Paulin Paulin. “We hebben ook de bijpassende fauteuils en bank,” legt Benjamin lachend uit. Meer fervente ambassadeurs kan Pierre Paulin zich niet wensen.
Foto omslag: Ensemble modulaire Dune. Antoine Bootz
Door Eric Jansen