Tennis, van oorsprong een elitaire en sterkgecodificeerde sport, is lange tijd geassocieerd geweest met strenge en conservatieve kleding. Spelers moesten zich aan nauwkeurige kledingvoorschriften houden: lange jurken, korsetten, sobere poloshirts en witte broeken. In de loop der jaren hebben sommige kampioenen dit beeld echter grondig veranderd door van hun outfits een echt expressiemiddel te maken. In de jaren 1920 was Suzanne Lenglen de eerste die afstand nam van stijve jurken en korsetten en koos voor kortere rokken en lichte tanktops die bewegingsvrijheid combineerden met elegantie. René Lacoste introduceerde het praktische maar chique katoenen piqué poloshirt, dat een moderne tennisklassieker zou worden. In de jaren 1970 populariseerde Björn Borg de hoofdband en nauwsluitende korte shorts, terwijl John McEnroe de rebelse nonchalance op de baan belichaamde. Later gooide André Agassi de conventies overboord met zijn flitsende en provocerende outfits, een combinatie van leggings, denim shorts en gedurfde patronen. Bij de vrouwen heeft Serena Williams een krachtige en flamboyante stijl, een combinatie van mode, kracht en creativiteit. Roger Federer belichaamt tijdloze elegantie en bewijst dat soberheid en moderniteit naast elkaar kunnen bestaan. Deze spelers hebben tennis getransformeerd tot een sport waar mode en persoonlijkheid vrijelijk tot uiting komen en veranderen de baan in een ware catwalk. Door hun kledingkeuzes hebben ze niet alleen de stijl op de baan beïnvloed, maar ook de sportcultuur als geheel. Deze evolutie laat zien dat tennis niet alleen draait om techniek en prestaties, maar ook om creativiteit en identiteit.
René Lacoste
Voordat hij het iconische krokodillenmerk creëerde dat iedereen vandaag de dag kent, schreef René Lacoste tennisgeschiedenis door zeven Grand Slam-titels te winnen in de jaren 1920. Hij was ook lid van de beroemde “Mousquetaires” en leidde Frankrijk naar verschillende Davis Cup-overwinningen.
Met zijn pet stevig op zijn hoofd zorgde de man in het wit voor een revolutie in sportkleding met het Lacoste poloshirt, een symbool van casual chic. Zijn staat van dienst en gevoel voor stijl maakten hem tot een waar icoon van de Franse sport en stijl.
Suzanne Lenglen
De tenniskampioene van de jaren 1920 zorgde voor een grondige revolutie in de mode op de tennisbaan. Voordat zij er was, droegen de speelsters lange witte jurken, met korsetten en ongemakkelijk, waardoor ze in hun bewegingen werden beperkt. Lenglen durfde met deze codes te breken door het korset achterwege te laten en haar rokken tot haar knieën in te korten, een stap die in die tijd als gewaagd werd beschouwd. In samenwerking met couturier Jean Patou introduceerde ze haute couture aan de hoven. Haar geplooide jurken, mouwloze tanktops en verfijnde stoffen betekenden een keerpunt in de damesmode. En niet te vergeten een emblematisch accessoire: de kleurrijke zijden hoofdband die ze in haar haar droeg, in plaats van de zware traditionele hoeden. Tot op de dag van vandaag dragen de outfits die vrouwelijke spelers dragen, met hun mix van elegantie en comfort, de afdruk van haar erfgoed.
de afdruk van haar erfgoed.
Bunny Austin
Henry ‘Bunny’ Austin, een Britse speler uit de jaren 30, is niet alleen beroemd vanwege zijn prestaties (hij was finalist op Wimbledon in 1932 en 1938), maar ook vanwege zijn gedurfde kledingstijl. In 1932 verscheen hij op het Forest Hills toernooi in de Verenigde Staten in korte broek, terwijl alle andere spelers volgens traditie een lange broek droegen. Deze keuze, die aanvankelijk als provocerend werd gezien, werd al snel een natuurlijke evolutie in sportcomfort en een innovatie die het tennis transformeerde.
Arthur Ashe
De grote Amerikaanse kampioen, en de eerste zwarte speler die Wimbledon won in 1975, belichaamde een stilistische revolutie in het tennis in de jaren 1970. In een tijd waarin de sport zich ontworstelde aan het keurslijf van smetteloos wit, droeg Ashe kleurrijke, sobere maar moderne outfits, vaak getekend door jonge ontwerpers. Zijn elegante look, gekenmerkt door zijn iconische bril en nauwsluitende poloshirts, weerspiegelde een unieke mix van strengheid en nonchalance. Deze sartoriale identiteit, tegelijkertijd sober en assertief, weerspiegelde zijn sociale betrokkenheid en zijn verlangen om verder te gaan dan de conventie. Op deze manier maakte Arthur Ashe van de baan een plek waar ook culturele en esthetische veranderingen plaatsvonden.
Bjorn Borg
De vijfvoudig winnaar van Wimbledon in de jaren 1970 drukte niet alleen zijn stempel op de tennisgeschiedenis door zijn spel, maar ook door zijn unieke en nu legendarische kledingstijl. In een tijd waarin soberheid nog de boventoon voerde op de tennisbanen, durfde Borg een nieuwe esthetiek te introduceren, een mix van sportieve elegantie en nonchalance. Zijn handtekening was de beroemde badstoffen hoofdband die hij over zijn lange blonde haar droeg en die een van de meest herkenbare symbolen van tennis is geworden. Zijn korte broek, erg kort naar hedendaagse maatstaven, liet zijn atletische lichaamsbouw zien en hielp meer assertieve sportkleding te populariseren.
Andre Agassi
Agassi drukte niet alleen zijn stempel op tennis met zijn talent en charisma, maar ook met zijn flamboyante en iconoclastische kledingstijl die de codes van deze traditioneel conservatieve sport door elkaar schudde. Vanaf het einde van de jaren 1980 drukte hij zijn stempel met kleurrijke, gewaagde en soms provocerende outfits, die grotendeels door Nike werden ontworpen. Agassi durfde het aan om afgeknipte jeansshorts te dragen, fluorescerende leggings onder zijn outfits, baggy T-shirts met grafische patronen en felgekleurde sportschoenen, in compleet contrast met het klassieke wit dat op Wimbledon werd gedragen. Deze uitbundige look ging gepaard met een emblematisch kapsel (zijn lange blonde haar met een bandana, waarvan hij na afloop van zijn carrière toegaf dat het eigenlijk een pruik was) dat bijdroeg aan zijn imago als ‘rebel’ aan het hof. Zelfs vandaag de dag blijft zijn extravagante vroege look een culturele referentie, een symbool van een tijdperk waarin tennis zich openstelde voor popcultuur en showbusiness.
Roger Federer
Federer wordt vaak gezien als de belichaming van tijdloze klasse op het veld, met een combinatie van elegantie, soberheid en moderniteit. Hij geeft de voorkeur aan strakke, harmonieuze outfits waarin elk detail zorgvuldig is overwogen. Zijn getailleerde poloshirts, vaak in wit of gedempte tinten, vergezeld van strakke shorts, weerspiegelen een discrete maar geraffineerde elegantie. De legendarische speler heeft laten zien dat elegantie in tennis niet wordt afgemeten aan kleur of patroon, maar aan consistentie en soberheid van stijl.
Serena Williams
Sinds haar debuut heeft Serena een krachtige, gedurfde en resoluut moderne look. Ze aarzelt niet om jumpsuits, volumineuze rokken of sculpturale jurken te dragen, die allemaal passen bij haar snelle, precieze bewegingen. Haar stijl weerspiegelt haar assertieve persoonlijkheid en charisma: ze speelt net zoveel met kleding als met de bal. Hoewel haar gewaagde kledingkeuzes vaak voor opschudding hebben gezorgd en soms modedebatten in het vrouwentennis hebben uitgelokt, heeft haar stijl veel speelsters geïnspireerd en de weg vrijgemaakt voor meer creativiteit in vrouwenkleding. Serena volgt de mode niet, ze creëert het op het veld. Ze belichaamt vrijheid, kracht en elegantie tegelijkertijd. Dankzij haar is vrouwentennis een ruimte geworden voor artistieke en sportieve expressie. Haar iconische look overstijgt de eeuwen en blijft een belangrijke culturele referentie.