Hongkong - Bali versus Brussel-Knokke le Zoute

"Toen ik nog een Brussels meisje was, keek ik ernaar uit om uitgenodigd te worden in Le Zoute, want mijn ouders en grootouders hadden gekozen voor een tweede huis in de Ardennen, tussen de groene dennenbomen. Ik ben meer een meisje van zoute wateren dan van glooiende heuvels, dus ik was een beetje teleurgesteld. Aangekomen bij de langverwachte Belgische kust, fietste ik met mijn neus in de wind om de imposante villa's te bewonderen voordat ik langs de stranden met hun witte golven slenterde, een ijsje van Siska in de hand. Ik trouwde met een Fransman die me ontvoerde, tot mijn grote vreugde maar met enige schroom, om me mee te nemen naar het eiland Hong Kong.

Geen Zoute meer, geen 15 augustus in Zoute.

Hier ben ik op een eiland met een semi-tropisch klimaat. Een eiland betekent een oceaan. En semi-tropisch betekent het grootste deel van het jaar heet. Ik ben verrukt, vooral omdat slechts 40% van dit voor mij nieuwe gebied bebouwd is, de rest zijn nationale parken vol wandelpaden. Genoeg om mijn onverschrokken wandelziel te plezieren. Ik maakte al snel kennis met een groep Belgische wandelaars die me overal in het land mee naar boven en beneden namen in diepe valleien. Hong Kong wordt doorkruist door meer dan 650 km aan wandelpaden. De stad bruist hier altijd, de bars en restaurants stromen vol met yuppen zodra het kantoor sluit, de winkels zijn open tot het krieken van de dag en de neonlichten verlichten de nacht in al hun kleuren. De jaren gingen gelukkig voorbij in deze bruisende kosmopolitische omgeving, met verrijkende ontmoetingen die leidden tot sterke vriendschappen. Met onze kinderen op sleeptouw verkenden we Azië van noord naar zuid, van oost naar west. Mijn werk als reisjournalist vermoeit hen soms, dus deze onverschrokken moeder moet maar eens kalmeren.

Uiteindelijk kwam die dag. Bali roept ons elke keer als we geen reisideeën meer hebben. Het roept ons steeds weer. Het is niet ongewoon om expats te horen zeggen: "Ik ben al lang niet meer op Bali geweest, ik mis het.

Zoals je je kunt voorstellen, is dit Indonesische eiland niet alleen voor ons een magneet geworden, maar ook voor veel inwoners van Hongkong.

Waarom deze regio en niet een andere? Bali heeft een onverklaarbare magie. Komt het door de energie van de dagelijkse gebeden van de Balinezen, om nog maar te zwijgen van hun ijverige deelname aan de ontelbare processies die het eiland bedekken? Het is niet ongewoon om mannen en vrouwen tegen te komen die gekleed zijn in hun mooiste kleren, hun hoofd gekroond met een piramide van vers fruit. De mars wordt onderbroken door het geroffel van trommels en het gezang van cimbalen.

Is het vanwege de vulkanische grond? Het zand op de stranden, dat op sommige plaatsen glanzend zwart is met flitsen van mica als duizenden diamanten? De zachtgroene rijstvelden die gedomineerd worden door het majestueuze en imposante silhouet van de vulkanen?

Jonge toeristen zijn vooral dol op plaatsen als Seminyak en Canggu, waar ze, klaar om de files aan het eind van de dag te trotseren, samenkomen om te feesten in de ontelbare strandbars, rond te snuffelen in de tropische kledingboetieks, decoratiewinkels enzovoort. Nadat we over deze hyperdrukke plaatsen zijn gevlogen, gaan we liever dieper het oude Bali in, het deel dat niet is aangevallen door het toerisme. Het authentieke deel, met zijn eeuwige glimlach en dorpjes in bloei. Op een mooie dag nam ik het voorwendsel van een surftocht met mijn zoon Corentin om de te koop staande grond in Bali te verkennen. De roep was te sterk. Nadat ik het idee om in de buurt van de feestlocaties te kopen snel had laten varen, ging ik naar de westkust van het eiland, de kust van de vurige zonsondergangen.

Mijn stappen hielden op bij het dorp Balian, wat in het Indonesisch genezer betekent. Het was niet in de hoop in een magische verliefdheid verzeild te raken dat ik hier belandde. Ik was gewoon overweldigd door de schoonheid en de rust van de plek. De extreme vriendelijkheid van de mensen. Ik hield van het strand, leeg, kilometers lang, omzoomd met immense kokospalmen. Ik hield van de lange watervallen die door de kloven van de valleien naar beneden tuimelden, de woeste golven die uitliepen in prachtige surfrollen. Ik hield er zoveel van dat ik een traan van blijdschap liet toen ik mijn geheime plek ontdekte. Hongkong - Bali was niet het Zoute - Brussel, het was geen 1,5 uur rijden maar een vlucht van 4,5 uur. Maar dat maakte niet uit, ik had besloten om eindelijk mijn huis aan zee te hebben, waar mijn ogen in de oneindigheid van de blauwe golven duiken".

Te huur Balian Prana lodge :

Balian Prana, een oase van rust aan de westkust van Bali.

"Verscholen tussen weelderig groene rijstvelden en de Indische Oceaan, combineren de villa's en lodges op sierlijke wijze hedendaagse Indonesische architectuur met lokale materialen zoals eeuwenoud teakhout en zo origineel als kokospalmen. Wat je budget ook is, net als ik word je meegesleurd door een onvergetelijke ervaring in een idyllische omgeving, ver weg van de drukte van het toerisme op Bali. Elk huis heeft uitzicht op zee, want zoals je ziet is de zee mijn lievelingsding". Marie le masne de chermont

Ga voor meer informatie naar: balianprana.com