“Ik wacht op de eerste Belgische padelspeler die sinds zijn vroege jeugd is opgeleid.
Hij is een manusje van alles. Clément Geens, een voormalig Belgisch tenniswonder, is de nummer één padelspeler van België geworden en heeft de ambitie om de top 100 van de wereld te bereiken. Tegelijkertijd is het zijn droom als sportdirecteur van Padel Wallonie Bruxelles om een groot talent te zien opduiken dat alleen in deze discipline is opgeleid en niet is overgekomen uit een andere sport.
“Er zit geen plan achter”
De razendsnelle opkomst van padel heeft het leven van Clément Geens veranderd. We hebben het over iemand die acht jaar geleden op slechts twintigjarige leeftijd 245e stond op deATP, die als junior aan alle vier Grand Slam-toernooien had meegedaan en ook een Challenger-finale had gewonnen, een belofte voor het Belgische tennis waarvan de hoop werd weggevaagd door herhaalde stressfracturen in zijn linkerarm.
De eerste was waarschijnlijk niet geconsolideerd genoeg,” zegt hij. Ik kon geen tweehandige backhands doen zonder dat de pijn na verloop van tijd terugkwam. Ik vind tennissen nog steeds leuk, maar ik kan het niet meer op hoge intensiteit doen. Op een gegeven moment moet je jezelf de juiste vragen stellen en de juiste beslissingen nemen. Maar er was niets gepland, er zat geen plan achter. Ik heb niet tegen mezelf gezegd dat ik op een dag bij de padelpro’s zou spelen of sportdirecteur bij de federatie zou worden. Ik was al begonnen met padel spelen met vrienden en net als iedereen raakte ik verslaafd – het was leuk. Toen ik stopte met tennis, begon ik veel meer te spelen en ik begon ook les te geven. Samen met mijn beste vriend François Azzola openden we de Padel Events Academy in Ottignies, die het heel goed doet en nu drie verschillende clubs runt. Ik ben opgegroeid in een familie van sporters en sinds mijn jeugd ben ik ondergedompeld in competitie – hockey, tennis, ik ben er dol op – en ik begon steeds beter padel te spelen, ik kwam bij hetnationale team en van het een kwam het ander en ik begon mee te doen aan een paar toernooien in het buitenland…”
“Een aanbod dat je niet kunt weigeren“
Padel Wallonie Bruxelles bood Clément al snel de functie van sportdirecteur aan.
“De federatie had iemand nodig en in mijn situatie was het een aanbod dat ik niet kon weigeren, vooral omdat ik me er altijd goed heb gevoeld. Ik heb het centrum van Mons met spijt verlaten”, zegt hij. “Voorlopig heb ik een 3/5 contract, maar het houdt me erg bezig. Alles moest gedaan worden, de structuren worden opgezet, het is spannend. Ik werk ook met het Nederlandstalige gedeelte. We moeten in België in de buurt van de 2.000 staanplaatsen komen en er komen er elke dag een paar bij. Padel Wallonie Bruxelles (en Padel Vlaanderen of Padel Belgium) is de place to be op alle niveaus, of het nu gaat om administratieve of financiële structuren, voordelen voor clubs, opleidingen voor jongeren en managers, of nationale en internationale erkenning. Veel spelers komen uit tennis of andere sporten en dat is in dit stadium normaal, maar ik kan niet wachten om de eerste Belgische padelspeler van jongs af aan te zien opgroeien, zoals in Spanje of Argentinië. Iemand aan de top hebben kan veel doen voor padel in de publieke belangstelling.”
“Volle kracht vooruit voor twee, drie of vier jaar”.
De baan is dus niet gering en hoe combineer je die met andere bezigheden, niet in de laatste plaats een stijgende carrière in het internationale circuit?
“Het is een kwestie van organisatie en vertrouwen, het zijn flexibele uren, het belangrijkste is dat de klus geklaard wordt,” zegt hij. “Soms werk ik in het buitenland, in het vliegtuig of op mijn hotelkamer. Ik houd ook graag een balans met mijn vriendin, mijn vrienden en mijn familie. Als ik tijd tekort kom, heeft dat meer te maken met de tijd die ik nodig heb om te trainen zodat ik meer vooruitgang kan boeken als speler; ik vind wel wat, maar niet genoeg.”
Met een Italiaanse partner, Marco Casseta, die in Madrid traint, slaagde Clément er dit jaar toch in om zich voor het eerst te plaatsen voor de finaletafel van een majortoernooi, het equivalent van een Grand Slam in tennis.
“Het is nog steeds een heel Spaans wereldje, en een ingewikkelde als je niet uit Spanje of Zuid-Amerika komt,” legt hij uit. “Spaans, dat ik niet spreek behalve de basiswoorden voor onze sport, is nog steeds de lingua franca, ook al wordt er steeds meer geprobeerd om Engels te gebruiken. In tennis had ik niet echt een sterk schot en moest ik mijn punten veel opbouwen, dus ik voel me erg thuis in padel, waar het spel erg subtiel en tactisch is. Maar naarmate je hogerop komt, wordt het steeds moeilijker en moet je het opnemen tegen jongens die al twintig jaar spelen. Ik weet dat het niet makkelijk zal zijn met mijn schema, maar voor twee, drie of vier seizoenen wil ik toch alles geven en zien waar het me brengt, met de Top 100 als uitgangspunt (hij stond 126e op het moment van schrijven). Op het gebied van tactisch en defensief management, oplossingen of plan B in mijn spel, weet ik dat ik nog wat vooruitgang moet boeken.”
“Je moet het gespeeld hebben om het te waarderen“
In slechts een paar jaar tijd heeft padel zijn publiek gevonden, maar wat is het potentieel als kijksport en business, waar de topspelers in tennis kolossale bedragen omzetten?
“Het is natuurlijk niet te vergelijken, ook al zijn de beste padelspelers sterren in landen als Spanje en Argentinië,” zegt Clément. “De top 60 van de wereld verdient een fatsoenlijk inkomen als professional. Voorbij de Top 100 is het erg ingewikkeld. Wat de show betreft: 50.000 bezoekers voor Tour & Taxis is geen geringe prestatie. Ik wil degenen bedanken die het risico nemen om zoiets als dit te organiseren, het is duur en er zijn maar ongeveer twintig toernooien van dit niveau per jaar in de wereld, dus het is een prachtige showcase voor onze sport. Maar het is waar dat mensen die nog nooit hebben getennist graag naar een Grand Slam-finale kijken, terwijl ik niemand ken die hetzelfde zou doen voor padel. Het is ook een sport die veel minder media-aandacht heeft gekregen, hoewel we het langzaam op betaal-tv beginnen te zien. Het moet professioneler worden in andere landen dan Spanje en Argentinië, en in Europa, in Frankrijk, Duitsland, de Oost-Europese landen en België, waarom niet, moeten we grote resultaten zien, zoals in Zweden met Daniel Windahl. Er ontbreekt nog een klein beetje voordat het helemaal ‘ontploft’.
Hij zal het zelf niet zeggen, maar samen met de jonge Maxime Deloyer op de nationale scène heeft Clément Geens al lang geen nederlaag meer gekend in de Belgium Padel Tour, ondanks de concurrentie van onder anderen Jérome Peeters, Joris Deweerdt, Bram Coene, Jeremy Gala, Laurent Montoisy, zijn vriend François Azzola en de jonge Isaac Huysveld, die in Spanje traint. “We hebben allemaal onze eigen carrière, maar tegelijkertijd kunnen we niets bereiken in ons eentje“, benadrukt hij, “we moeten met z’n tweeën op de baan staan en we zijn afhankelijk van elkaar, het is een beetje zoals een dubbelcarrière in tennis”.