Misschien mag je hem niet, misschien irriteer je je aan sommige van zijn houdingen, misschien heb je een zwak voor een van zijn rivalen, maar iedereen moet de feiten onder ogen zien: Novak Djokovic is de sterkste, de man die alle records breekt en nog steeds breekt, de meest complete atleet in tennis, in staat om zich jaar na jaar aan te passen en opnieuw uit te vinden, zonder ooit de weg kwijt te raken.
“Hij is een van de meest opmerkelijke sporters die we ooit hebben gezien, niet alleen in tennis, maar in elke sport, op elk niveau,” vatte John McEnroe samen. “Die motivatie, die honger naar de overwinning, die waanzinnige wil die hij altijd laat zien nadat hij al zoveel heeft bereikt… weet je, ik aanbid Roger (Federer) zoals ik Rod Laver verafgoodde, ik heb het grootste respect voor Rafa (Nadal), maar deze man… ik weet niet eens waar ik moet beginnen, je kunt niet anders dan hem bewonderen, hij is uniek in zijn soort.”
In dit magazine kondigen we de toekomst aan, met Carlos Alcaraz. En eerlijk gezegd keken we in New York uit naar de derde grote zomerconfrontatie tussen de onvergetelijke ‘gladiatoren’ van Wimbledon en hun leeftijdsverschil van zestien jaar. Het is natuurlijk niet de schuld van de Djoker dat Carlito in de halve finale zijn hoofd een beetje verloor aan een super Medvedev, maar dat weerhoudt ons er niet van om te denken dat de jonge Spanjaard het belangrijkste obstakel van de Serviër is op de koninklijke weg naar nog meer stratosferische statistieken in de komende twee of drie jaar. Elke keer dat ze elkaar tegenkomen, staan ze op het scherpst van de snede, en als Djoko eenmaal het racket heeft weggelegd, als we rekening houden met de levensduur van de huidige topspelers, heeft Alcaraz nog ongeveer 15 jaar om zijn eigen record naar God mag weten waar te brengen.
Wist je dat deze twee sinds het voorjaar van 2018 elke Grand Slam hebben gewonnen als ze er samen bij waren? Djokovic heeft er negen gewonnen, Nadal zes, en van de drie die hen zijn ontgaan heeft Rafa twee keer verloren, Novak één keer en hij werd nog een keer gediskwalificeerd. De absolute dreiging komt echter naar voren in de persoon van de volgende mededinger voor de status van buitenaards wezen, Carlos Alcaraz, wiens duizelingwekkende tennis op een dag iedereen op dezelfde golflengte zou kunnen brengen. Medvedev, Sinner, Tsitsipas en Zverev staan ook op de lijst voor vuurwerk… En om de vonken te laten overspringen, is er Wimbledon en dan de US Open, waar Djokovic, wat er ook gebeurt op Roland Garros, er vast van droomt om voor het nageslacht het verschil te maken zoals Van der Poel op de kasseien van Vlaanderen en Roubaix. Het wordt een hete zomer.
Ondertussen zijn de duizelingwekkende cijfers het voorrecht van de Serviër, en dat wordt steeds meer naarmate de serie vordert. Vierentwintig Grand Slam-titels is twee meer dan Nadal, vier meer dan Federer en één meer dan Serena Williams, die net als Djoko graag het all-time record van Margaret Court had geëvenaard. Dit record vestigde de Australische in 1973, meer dan de helft daarvan vóór de invoering van het Open Tijdperk, in een tijd waarin deelname aan de Australian Open, die ze elf keer won, beperkt was vanwege de prijs en de afstand. Er is geen vergelijking met vandaag. Bovendien is Djokovic recordhouder wat betreft het aantal weken dat hij de nummer één van de ATP is geweest, het aantal jaren aan de top van het mondiale tennis, het aantal gespeelde Grand Slam-finales, het aantal gewonnen Masters- en Masters 1000-titels en is hij ook de enige speler die vier keer drie van de vier grote toernooien in hetzelfde jaar heeft gewonnen.
Het is dus eenvoudiger om te vragen wat hij mist. Niemand heeft ooit echt alles. Borg (101), Federer (103) en McEnroe (104) hebben meer toernooien gewonnen dan hij (96) en de 200 van Laver zijn onaantastbaar. In werkelijkheid is, afgezien van zijn Grand Slam-totaal, het enige dat een verschil zou kunnen maken voor dit duizelingwekkende totaal een Olympische gouden medaille in Parijs in 2024, na zijn bronzen medaille in Peking in 2008. En dan is er natuurlijk nog de ultieme tennisgraal, de Rod Laver Grand Slam, de vier majors in hetzelfde jaar, die hij in 2021 in New York miste tegen Medvedev, een van de zeldzame keren dat hij leek te bezwijken onder het gewicht van een evenement. Hij kan nog steeds hopen om het te doen, vooral met zijn gezonde levensstijl, maar hoewel het moeilijk is om te zien hoe hij zou kunnen falen om nog een juweel aan zijn kroon toe te voegen, vier in een jaar zal nog steeds erg moeilijk zijn. Vooral omdat er volgend jaar naast Alcaraz, Medvedev, Sinner en Rune ook Nadal zou kunnen zijn, die niet voor niets aan een laatste tennisronde begint, met twee keer de Parijse gravelbaan in twee maanden, Roland Garros en dan de Spelen. Maar met een kaliber als Djokovic en een circuit in transitie is er geen enkele garantie. De opwinding is nog niet voorbij.
De cover van de herfst/winter editie van Play Tennis magazine. Te koop in de boekhandel!
