Is de Belgische opvolging verzekerd?

Hoewel het Belgische tennis een gouden periode heeft gekend, met boegbeelden als Kim Clijsters en Justine Henin, lijkt het er nu op dat het land een tandje bij moet zetten om het Belgische tennis weer in de schijnwerpers te zetten. Zou Zizou Bergs de nieuwe messias kunnen zijn?
Waar is de tijd gebleven dat journalisten in het kielzog van Kim en Justine vijf weken lang naar Australië mochten reizen om geen minuut van hun prestaties te missen? Waar kranten extra notitieboekjes drukten om de zoveelste vlekkeloze prestatie van een van de koninginnen van het tennis te documenteren? Waar de televisiezenders hun handen in hun zakken staken om demonstratiewedstrijden uit te zenden? Waar het wereldrecordaantal bezoekers in het Koning Boudewijnstadion werd bereikt met 35.621 toeschouwers die kwamen kijken naar een oefenwedstrijd tussen Clijsters en Serena Williams? Waar de Grote Markt in Brussel tot de nok toe gevuld was om Henin toe te juichen na haar overwinning op Roland Garros? Het is moeilijk om niet nostalgisch te worden naar al die herinneringen. Er wordt vaak gezegd dat het geen zin heeft om tijdperken met elkaar te vergelijken, maar het is duidelijk dat, nu onze twee landgenoten elk nummer één op de wereldranglijst zijn geworden, dat gouden tijdperk (naar alle waarschijnlijkheid) nooit meer zal terugkeren. Maar dit fantastische stukje Belgische sportgeschiedenis is belangrijk voor de manier waarop vaderlandslievend tennis sindsdien in de kijker wordt gezet. De lat van de verwachtingen voor het grote publiek, en in het bijzonder voor tennisleken, werd zo hoog gelegd dat niemand hem nog heeft overtroffen. David Goffin zette in 2017 een meer dan verdienstelijke prestatie neer - als nummer zeven van de wereld, en dus de beste Belgische man aller tijden - die hem in de daaropvolgende jaren weer parten speelde. Elise Mertens volgde vrij snel met een halve finale op de Australian Open, maar ondanks fantastische consistentie en een uitzonderlijke carrière - hoeveel spelers zijn zowel de nummer één van de wereld in het dubbelspel als in de top 25 in het enkelspel? - wordt niet altijd naar waarde geschat.

 David Goffin (Foto door Clive Brunskill/Getty Images voor The Laver Cup)

De val van Goffin
Goffin heeft nu meer dan 950 wedstrijden op zijn naam staan en het is duidelijk dat de motor de laatste jaren op hol is geslagen. Sinds 2022 heeft onze landgenoot niet meer de derde ronde van een Grand Slam-toernooi bereikt - een kwartfinale op Wimbledon, die hij nipt verloor van Cameron Norrie - en hij heeft geen tegenstanders uit de top 20 van de wereld verslagen. De overwinning op Carlos Alcaraz is een hoogtepunt, maar in Astana was de jonge Spanjaard misschien niet helemaal bij zijn positieven. Vanaf dat seizoen werd de wisselvalligheid van Goffin het grootste probleem, om nog maar te zwijgen van zijn vele blessures. Een trend die zich voortzette in 2023. Er was een overwinning in Louvain-la-Neuve, een finale op de Bergamo Challenger en een zeer respectabel verlies in de derde ronde op Wimbledon van Andrey Rublev, maar dit werd allemaal tenietgedaan door een paar wedstrijden die hij verloor van spelers ver boven de top 200. Goffin had en heeft nog steeds moeite om consistentie te vinden. Tot nu toe heeft 2024 nog geen verbetering op dat gebied gebracht. Er zijn een paar goede momenten, zoals de kwalificaties voor de Australian Open, Rotterdam en Indian Wells, maar ze krijgen nauwelijks een vervolg, waardoor zijn ranking ook stagneert. De voormalige nummer één van de wereld blijft een intrinsiek geweldige speler, maar de vraag is hoe lang hij nog zin heeft om de wereld rond te reizen, kwalificaties te spelen en naar de Australian Open te gaan.

Consistentie is haar kracht
Mertens heeft minder reden om te twijfelen. De beste dubbelspeelster ter wereld - ze mikt op een eindzege op Roland Garros om deze titel aan haar erelijst toe te voegen - blijft zich handhaven in het enkelspel. Eind vorig jaar won ze haar achtste WTA-kroon in Monastir, waar ze haar titel verdedigde. Geen geringe prestatie. In november 2017 brak ze door in de top 35 en die positie heeft ze nog steeds niet verlaten. Haar beste ranking, de 12e, is echter niet meer binnen handbereik. Zeker met de opkomst van veelbelovend jong talent en haar focus op het dubbelspel. In tegenstelling tot Goffin is consistentie het sterke punt van deze dierenvriend. In de 28 Grand Slam toernooien die ze tot nu toe heeft gespeeld, heeft ze slechts zes keer de derde ronde niet gehaald - een onwaarschijnlijk record. Er zijn ook enkele opmerkelijke uitzonderingen - Mertens schakelde vorig jaar Pegula uit op Roland Garros, net als Kasatkina en Keys - terwijl ze dit seizoen al weer een finale heeft geboekt in Hobart, haar favoriete toernooi. Maar het is vooral in het dubbelspel dat de Belgische nummer 1 uitblinkt. Haar hernieuwde partnerschap met de onvoorspelbare Su-Wei Hsieh heeft geresulteerd in een aantal briljante wedstrijden op de banen. Haar overwinningen op de Australian Open en Indian Wells hebben haar een voorlopig totaal van 20 toernooioverwinningen opgeleverd, waaronder vier Grand Slam-overwinningen. Met zulke cijfers treed je in de voetsporen van iconen als Clijsters (41 enkelspeltitels en 11 dubbelspeltitels) en Henin (43 enkelspeltitels en twee dubbelspeltitels). Na negen jaar in het circuit heeft Mertens meer dan 1.000 wedstrijden gespeeld, maar haar record is nog lang niet compleet. En dat is maar goed ook, want zoals we al eerder zeiden is de wisseling van de wacht nog ver weg. Op haar eigen manier zal Mertens nog enkele jaren een pionier zijn. Haar niet-deelname aan de Olympische Spelen is in dat opzicht jammer, maar het is slechts een detail gezien de verdiensten die ze voor haar land heeft opgebouwd.

 Zizou Bergs (Foto door Jason Koerner/Getty Images voor AYS)

De nieuwe Messias?
Het staat buiten kijf dat het Belgische tennis een frisse wind nodig heeft. Een nieuw gezicht dat opvallende resultaten kan combineren met een aantrekkelijk imago met veel charisma. Dat is het geval met Zizou Bergs. De 24-jarige Limburgse heeft de persoonlijkheid, het aantrekkelijke tennis en het publiek - op TikTok heeft Bergs 79.000 volgers! - om met gemak de rol van boegbeeld op zich te nemen. Nu moeten alleen nog de resultaten worden toegevoegd. Zizou heeft in het verleden een aantal mooie prestaties neergezet, maar werd te veel gehinderd door blessures, twijfelperiodes en een gebrek aan consistentie om echt door te breken. Zijn tennis en houding zijn volwassener geworden, zijn frame is breder geworden - het krampdilemma dat hem hinderde in Australië en op de BW Open lijkt te zijn verdwenen - en de toegenomen ervaring speelt geleidelijk een rol. Maar nogmaals, de resultaten moeten komen. Op de Australian Open liet hij tijdens een set tegen Stefanos Tsitsipas zien dat zijn tennis beter kan op het grootste podium, en daarna op de Davis Cup in Kroatië, waar hij liet zien dat hij zich beter voelde onder druk en nervositeit. Uiteindelijk moet Bergs de stap naar ATP-niveau maken om zijn kwaliteiten ten volle te benutten. In ieder geval zou hij het perfecte voorbeeld van Belgisch tennis kunnen zijn. Een man die van de schijnwerpers houdt en andere jongeren zoals Onclin, Colignon, Blockx en Bailly rustig in de schaduw laat groeien. De wijzen kwamen uit het Oosten, zal de nieuwe Messias dat ook doen?