Voor een restaurant betekent een verandering van eigenaar vaak het begin van een nieuw hoofdstuk in zijn geschiedenis. Dit is waarschijnlijk wat er gebeurt bij Le Messager de Bruxelles, een Brabants instituut in Lasne, dat alle tekenen vertoont van een welkome opleving.
Le Messager de Bruxelles, in de lommerrijke gemeente Lasne in het hart van Waals-Brabant, is altijd al een herkenningspunt geweest. Vroeger werd het gebruikt om je te oriënteren (“Het golfterrein van Waterloo? Het is gemakkelijk, als je van Ohain komt, neem je de 2de afrit en sla je meteen linksaf, op de rotonde van Le Messager“). Mensen ontmoetten elkaar er, en aten er eenvoudig en goed… maar het moet gezegd dat de ster van Le Messager de laatste jaren erg bleek is geworden en dat het oude instituut meer een geografisch oriëntatiepunt is geworden dan een oriëntatiepunt voor fijnproevers.
De komst van nieuwe eigenaren met ervaring in het restaurantwezen(Thierry Van Damme, Michel Grenier, Adrien Schurgers en Frédéric Eberhart) is een welkome verandering voor deze 50 jaar oude bezienswaardigheid. De vier mannen zijn begonnen aan een grote opknapbeurt. Het nieuwe terras, dat indien gewenst volledig overdekt kan worden, is misschien wel het symbool van deze renaissance.
De keuken, die gedeeltelijk open is naar de eetzaal, is geen uitzondering. Het nieuwe team heeft het menu geherpositioneerd en biedt nu een echte brasseriekeuken. Op hout gegrild vlees speelt nog steeds een belangrijke rol (de expertise van het restaurant is goed ingeburgerd en Philippe Bidaine vertelt ons op zijn Facebook-pagina dat Stéphan Conte, die al 10 jaar verantwoordelijk is voor de grill, trouw is gebleven aan zijn functie). En dat is goed nieuws. Om vleeseters te blijven aanspreken, is er gerijpt vlees aan het menu toegevoegd. Al deze vleessoorten worden aangeboden in de beste snitten: filet, steak, ribstuk, tomahawk… De rest van de kaart brengt het beste van de traditionele brasseriekeuken in Frankrijk en België samen: huisgemaakte kaassmelts, kroketten en tomaten met garnalen, tartaar of American, duo van solettes, slakken, vol-au-vent, gehaktballetjes in tomatensaus, en niet te vergeten oesters of halve kip.
Dus ja, het is gezien en weer gezien. Misschien wel. Wat echter minder opvalt, is de grote zorg die aan al deze zelfgemaakte bereidingen wordt besteed. Alles wordt gedaan met onberispelijke academische precisie en voorbeeldige delicatesse. Het bewijs zit in de morillesaus die een perfect gegaarde zwezerik vergezelde: reductie, textuur, concentratie… een kleine oefening in umami op zich. Er was ook een speciale vermelding voor de tagliata van rundvlees, die krokant was aan de buitenkant en smolt in het midden, met een heerlijk zacht mondgevoel.
De boodschapper besloot af te zien van het overbodige en zich te concentreren op het essentiële. De kleine salade bij het vlees, waar we uit beleefdheid met de punt van onze vork aan knabbelden, is dus verdwenen. Sommigen zullen het missen, maar wij zijn meer van mening dat geen salade beter is dan een slechte salade, die er alleen maar is om de nummers goed te maken. Schoon, netjes, precies en perfect uitgevoerd, het werk in de eetzaal en in de keuken is – wederom – perfect in lijn met wat je zou verwachten van een erfgoedadres als Le Messager.
De wijnkaart heeft geprofiteerd van dezelfde zorgvuldige en samenhangende aanpak als het menu.
De ster van de Messager de Bruxelles schijnt weer op de hoogten van Lasne. Is het genoeg om van jou een profeet in Brabant te maken? We zijn bereid om er wat geld in te steken…
Artikel geschreven door Martin Boonen, gepubliceerd op Eventail.be. Lees andere artikels over gastronomie, de gotha, kunst en cultuur, mode, interieur, erfgoed en ondernemerschap op www.eventail.be.