De Wiltcher's, muren vol geschiedenis

Van Wiltcher's tot de Grote Markt, Brussel, de bakermat van Art Nouveau en Art Deco, neemt u mee op een wandeling door de straten alsof u in een museum bent.

Kijk vanaf de binnenplaats omhoog naar de top van Steigenberger Wiltcher's... Een visuele schok is gegarandeerd, want dit unieke 5-sterrenhotel beschikt over een schat aan architectonische schoonheden.

Aan het begin van de 20e eeuw begon Sydney-Charles Wiltcher, zoon van Engelse immigranten, met de exploitatie van een hotel in Beaux-Arts stijl aan de koninklijke hoofdstraat dat zijn naam ontleent aan een eerbetoon aan de eerste koningin der Belgen, echtgenote van Leopold I, in opdracht van baron Joseph de Crawhez.

Tijdens de Belle Époque leefde de site van elegante dames in open kinderwagens, heren met hoge hoeden en bemanningen die terugkeerden van de renbaan van Boitsfort. De woningen, gebouwd tussen 1850 en 1914, hebben een opeenvolging van stijlen gekend: neoklassiek, Vlaams, Italiaans en Frans neorenaissance, een mix van verschillende architecturale trends, Art Nouveau en tot slot de heropleving van het eclecticisme in het eerste derde van de twintigste eeuw, waar Steigenberger Wiltcher's deel van uitmaakt. Elementen van de achttiende-eeuwse Franse architectuur (klassiek, rococo, neoklassiek) zijn hier terug te vinden, met rijke bloemversieringen en gevels in witte steen, rode of oranje baksteen. Een ander kenmerk is het gebruik van smeedijzer voor elementen zoals leuningen, deuren, balkons en balustrades. De meeste edelen uit die tijd hadden een kasteel of buitenhuis om van te genieten tijdens de zomermaanden en een woning in Brussel die werd betrokken zodra het koude weer intrad.

Baron Joseph de Crawhez was geen uitzondering. In december 1911 liet de Spad-ondernemer de funderingen graven voor een privéwoning op basis van schetsen van architect Henri Beyaert. In die tijd omvatte het pand een tuin met een zijprojectie naar de straat. In 1910, in het kielzog van de wereldtentoonstelling, kreeg Georges Delcoigne de opdracht om het pand om te bouwen tot een hotelgebouw van 5 verdiepingen. Vreemd genoeg lijkt het werk van deze autodidactische Belgische architect beperkt te zijn tot 2 Art Nouveau huizen, een in de "florale Art Nouveau" stijl en de andere in de "geometrische Art Nouveau" stijl.

De metamorfose van het gebouw werd gekenmerkt door een reeks wendingen, waaronder verbouwingen (het Atelier d'Architecture de Genval speelde een belangrijke rol in een grondige verbouwing van de ingang), de afbraak van een paviljoen en de gevel, gevolgd door een werkelijk sublieme wedergeboorte. In het kader van de werkzaamheden werden elementen van de gevel van de grote binnenplaats ter plaatse bewerkt en op hun oorspronkelijke smeedijzeren balkons vervangen door opengewerkte borstweringen, typisch Brusselse elementen in de stijl van de Beaux-Arts. Het decoratieve leitmotiv is hier de palmet. De lichte kleuren van het geheel zijn het resultaat van de gebruikte materialen: gereconstrueerde blauwe hardsteen, ondoorzichtig glas, vergulde aluminium kozijnen, roestvrij staal, enz. Er is veel aandacht besteed aan het behoud van het architecturale erfgoed als getuige van de geschiedenis van de hoofdstad. Het geklasseerde Hôtel Godefroy, dat grenst aan Wiltcher's en geïnspireerd is op de Louis XVI-stijl en gekenmerkt wordt door een zorgvuldig ontworpen zijgevel, herbergt tegenwoordig het met een Michelin-ster bekroonde restaurant La Canne en Ville.

Steigenberger Wiltcher's heeft erudiete correspondenties geweven om een aristocratische residentie te sublimeren in een hotelpaleis dat hier en daar trots een fleur-de-lys laat zien, een zonnesymbool dat licht associeert met royalty. 

De hoofdingang van het 5-sterrenhotel is bekleed met ruwe kasseien en touwbanen. Belgische Blauwe Hardsteen past perfect bij de ziel van deze legendarische locatie.

De fleur-de-lys is een siermotief bij uitstek en heeft door de eeuwen heen een sleutelrol gespeeld in de architecturale kunst.