We houden van franglais, maar...

Afkortingen, franglais, neologismen... De laatste jaren is er een hele nieuwe taal ontstaan, vooral in de wondere wereld van kleine en grote bedrijven. Toegegeven, het fenomeen is verre van nieuw, maar we zijn nu getuige van een duidelijke versnelling, versterkt door nieuwe technologieën. Dit is zo waar dat we getuige zijn van de ontwikkeling van een jargon, noodzakelijkerwijs een volkstaal, waarvan de niet-ingewijden volledig zijn uitgesloten. Hiermee wil ik het belang van het Engels niet ontkennen - vooral voor internationale professionele relaties - maar het lijkt ons dat onder Franstalige collega's het Frans de voorkeur verdient.

Afkortingen, franglais en neologismen, zeggen we. Sommigen maken zelfs combinaties: "Kunt u mij deze e-mail zo snel mogelijk doorsturen? Dit zijn het soort zinnen die je elke dag hoort in veel bedrijven. Dit zijn het soort structuren die niet (meer) worden geleid door een CEO, maar door een... CEO. De CEO is soms ook oprichter en eigenaar. En er zijn nog steeds managers, die vaak overboekt zijn. Gelukkig wordt de dag onderbroken door pauzes, zoals de middagpauze. Maar laat je niet misleiden, wij zijn niet van die ouderwetse mensen die lunchen. Nee, dat doet niemand meer, iedereen luncht, al is het maar een broodje of een bakje van de snackbar naast ons... Dat meen je niet!

Dus wie heeft de schuld? Wie heeft schuld aan deze oorspronkelijke invasie?

Er zijn veel oorzaken, maar de zogenaamde jonge dynamische managers (oh, goody, Fransen!) zijn niet de minst verantwoordelijken. Of hun baan nu fulltime is of niet, ze zijn te vinden op open plekken. Ze worden ook wel bobo's genoemd. Het soort personage waar we een hekel aan hebben: hipster, klant bij de kapper, haar in een (valse) slag, vol natte gel en een stijlvolle, bijna futuristische bril. Heel vaak omschrijft dit typische personage zichzelf als cool en aanbidder van kinderen, die hij Gaspard en Jules heeft genoemd. Wat zijn baan betreft, zit het grootste deel van hun werk in communicatie. Maar hij is niet vies van functies als accountmanager of, nog beter, salesmanager. Later droomt hij ervan om partner te worden. Hoe dan ook, zijn dagen bestaan uit rapporteren, brainstormen, briefen en één-op-één debriefen. Tussen dit alles door vindt hij tijd voor een vergadering, pardon, een vergadering met zijn n+1 met wie hij een ontwerp moet afronden. Er wordt een nawerk georganiseerd voor feedback. Ondertussen blijft hij stand-by.

Training en beoordeling zijn nog zo'n rage. Nogmaals, zonder het nut ervan te ontkennen, lijkt het ons dat sommige een beetje te ver gaan. Werknemers worden gecoacht om resultaten te behalen, zelfs als dat betekent dat ze workaholics worden. Ze worden doordrenkt met de bedrijfsgeest. Ze worden aangemoedigd om non-stop te netwerken en er worden zomerkampen, bedrijfsontbijten enzovoort georganiseerd. Het resultaat voor sommigen: een burn-out en het bedrijf zegt... doei.

Kom op, laten we eerlijk zijn: wie heeft de woorden: back-up, confcall, checker, proces, turn-over niet gebruikt? Mooie zinnen als: "Volgens de productbenchmark, na brainstorming, is er een gat in de timing " floreren in elk bedrijf. Maar maak je geen zorgen, we gaan de taakgroep uitdagen en als we verder moeten gaan, gaan we misschien het personeel opjagen. Als laatste redmiddel organiseren we een teambuildingsessie waarin we de win-win strategie valideren.

We gaan hier stoppen met ons pleidooi, want we hebben nog een grote to-do lijst met de deadline in het verschiet: impact inputs, package outputs. Kortom, een korte lijst met gevoelige onderwerpen.

OK, wees cool: als je niet alles hebt begrepen, is dat normaal... en dat is het punt. En om eerlijk te zijn, wij hebben ook niet alles begrepen! Dus onthoud de datum: vanaf volgende week zien we je in Zoute, het Centre d'un certain monde!

Waar denk je aan?

Kom op, tot snel!