Arthur Rinderknech
Hoewel het waar is dat blessures altijd gênant zijn voor topsporters, zijn ze vaak de oorzaak! Domme reacties of pech. Laten we eens kijken naar de domste blessures in de tenniswereld.
Franse pech!
Het was een fishtail einde dat de boeken in zal gaan als de beste van domme blessures. Op Roland Garros raakte Arthur Rinderknech geblesseerd nadat hij met zijn beste tennis twee sets voor had gestaan tegen de als nummer 28 geplaatste Argentijn Tomas Martin Etcheverry. Hij schopte boos tegen een reclamebord bij de vakken waar de handdoeken van de spelers worden bewaard. Als gevolg daarvan moest de onfortuinlijke Fransman zich uiteindelijk terugtrekken na een medische behandeling en een reeks van vier nederlagen. Ik voel me fysiek geweldig, maar ik heb het gewoon verprutst,” gaf de Fransman toe. Ik schoot in de muur, een beetje geïrriteerd, op 2-0, toen ik een break kreeg in de vierde.” En als zijn grote teen uiteindelijk niet gebroken was, dan was zijn moraal dat zeker wel!
Voor een landgenoot van Rinderknech, Julien Benneteau, verliep het anders, maar net zo dom. 13 jaar geleden, toen hij in het Auckland-toernooi speelde met zijn dubbelpartner Nicolas Mahut, besloten de twee vrienden naar een Japans restaurant te gaan. Daarbij besloot hij de bijgeleverde eetstokjes te gebruiken, wat in het begin altijd een beetje moeilijk is. Zo moeilijk zelfs dat Benneteau zijn linker pink blesseerde tijdens zijn manoeuvres, waardoor hij Auckland en de Australian Open moest opgeven! Voor de rest van zijn leven zou hij het lachertje blijven van zijn vriend Mahut en heel Frankrijk! Een andere Fransman, Jo-Wilfried Tsonga, maakte een andere blunder toen hij met zijn knie per ongeluk een brandkraan raakte toen hij op stap was in Toronto in 2012. Het resultaat was acht hechtingen en vooral geen toernooi in Cincinnati. Een ander voorbeeld is Gilles Simon, die een rib brak tijdens het niezen en een wervel scheurde tijdens een trampolinesessie met Gaël Monfils.
De oorlog van de zenuwen
Henri Leconte was ook het slachtoffer van een ongelukkige blessure, maar het was zijn eigen schuld. Tijdens het toernooi van Milaan in 1998 was ‘Riton’ zo overstuur na zijn verlies van Boris Becker dat hij zijn woede in de kleedkamer probeerde te sussen door op een houten kast te slaan. Later die dag stond hij weer op de baan en speelde dubbelspel met Guy Forget. De volgende ochtend had de grillige linkshandige een volledig ontstoken hand, waardoor hij een pauze van zes weken moest nemen. In het dubbelspel met Martina Hingis had de Zwitser Marc Rosset ook pech. Tijdens de beslissende wedstrijd van de finale viel een scheidsrechterlijke beslissing in het voordeel van Goran Ivanisevic en Iva Majoli. Rosset, die al behoorlijk boos was, probeerde zijn frustratie te uiten op het scorebord achter op de baan. Zijn welgemikte stoot ging door het bord heen… en belandde tegen de betonnen pilaar waaraan het was opgehangen. Het resultaat: een gebroken hand en een kruis op de Australian Open en een deel van zijn lenteseizoen.
Pech!
Tijdens het toernooi van Miami in 2003 besloot de Kroatische speler Goran Ivanisevic een wandeling te maken op het strand van Key Biscane. Het was een slecht idee, want hij stapte op een schelp waarvan een stuk zich in zijn hiel nestelde. Het was een vervelend stuk, want het moest uiteindelijk operatief worden verwijderd, wat hem veel ongemak bezorgde en hem enige tijd uit het circuit hield. Michael Stich kon in 1996 niet met zo’n exotisch excuus komen toen hij in een kleedkamer in Milaan viel terwijl hij zijn korte broek probeerde aan te trekken. De Wimbledon-winnende Duitser probeerde de schade (aan zijn ego) nog te beperken door zijn voet op de grond te zetten, maar verzwikte vervolgens zijn enkel, waardoor hij zijn deelname aan de Internazionale di Lombardia moest afzeggen.
De val van Peter Polansky zal waarschijnlijk nooit worden geëvenaard. Op 17-jarige leeftijd werd de Canadees op het laatste moment opgeroepen om een speler te vervangen in Mexico City. Hij was nog maar net aangekomen of hij werd om 1 uur ’s nachts wakker in zijn hotel en voelde de aanwezigheid van een man met een mes. In paniek sloeg hij een ruit in en sprong drie verdiepingen naar beneden. “Ik herinner me dat ik het raam brak,” zei Polansky. “Voor ik het wist, lag ik op de grond. Gelukkig brak een struik zijn val, maar het gebroken glas veroorzaakte aanzienlijke schade. Met spoed naar het ziekenhuis gebracht, spraken de artsen kort over een mogelijke amputatie van het been. Gelukkig bleken een vijf uur durende operatie en 400 hechtingen voldoende. De Noord-Amerikaan, die in zijn jeugd ook het slachtoffer was geweest van slaapwandelen , moest enkele maanden in een rolstoel doorbrengen. En hoewel zijn carrière niet in gevaar kwam, werd hem geadviseerd om voor de rest van zijn carrière gelijkvloerse kamers te nemen.
In 2009 zat Sam Querrey, voormalig nummer 11 van de wereld, in de lift. Voordat hij vertrok om te trainen voor het toernooi van Bangkok, wilde de Amerikaanse reus zijn schoenen strikken en zette daarbij zijn voet op een glazen tafel. Ongetwijfeld oefende hij iets te veel druk uit, want de tafel begaf het en Querrey knalde tegen het glazen tafelblad, waarbij hij zijn arm ernstig verwondde. In het Thaise ziekenhuis vertelden de artsen hem dat hij veel geluk had gehad, want een scherf was tot op een millimeter van een zenuw gekomen… Serena Williams speelde ook een gevaarlijk spel op een lenteavond in 2010. De volgende dag zou de 23-voudig Grand Slam-winnares het in het Koning Boudewijnstadion in Brussel opnemen tegen Kim Clijsters om het record “wedstrijd met het grootste aantal toeschouwers” te laten bekrachtigen in het Guinness Book of Records.
De dag ervoor was Williams nog in München en verliet ze een restaurant waar ze haar vierde Wimbledon-titel had gevierd, toen ze met haar sandalen open op glas stapte toen ze op weg was naar een taxi. Ze verwondde haar voeten ernstig en werd met spoed naar een Duits ziekenhuis gebracht, waar ze zes hechtingen kreeg in de onderkant van haar linkervoet en twaalf in haar rechtervoet. Min of meer “op de been” arriveerde ze de volgende dag in Brussel om op te treden en de 35.681 toeschouwers die aanwezig waren voor de wedstrijd te bevestigen. Maar door deze blessures moest ze de hele hardcourttour in haar thuisland overslaan, inclusief de U.S. Open! De Amerikaanse superster moest een operatie ondergaan om haar carrière te redden, wat de juiste beslissing bleek te zijn…
Let op je enkel!
Kim Clijsters liep zelf een mysterieuze blessure op in soortgelijke omstandigheden. Op het huwelijksfeest van haar neef Tim Clijsters in april 2011 blesseerde de viervoudig Grand Slam-winnares zich tijdens het dansen. Voor de zekerheid had Clijsters haar hoge hakken uitgedaan en danste ze op blote voeten toen ze probeerde te voorkomen dat ze op gebroken glas stapte. Een verkeerde enkelbeweging die resulteerde in een ernstige verstuiking en zes weken werkonderbreking. Clijsters kon zich daardoor niet voorbereiden op Roland Garros, waar ze in de tweede ronde verloor van Arantxa Rus. En Tommy Haas kan ook spreken van een ongelukkige enkel. In 2005 op Wimbledon speelde hij zijn eerste ronde partij tegen Janko Tipsarevic toen hij tijdens de service warming-up op een door een ballenjongen vergeten bal stapte en zijn enkel verstuikte. Haas probeerde de wedstrijd nog op gang te krijgen, maar gooide al snel de handdoek in de ring bij 2-6, 1-2.
Maar de prijs voor domme blessures gaat naar de blonde Genie Bouchard. De Canadese tennisster – die al een aantal jaar meer een influencer is dan een professional – zag haar hele carrière op zijn kop gezet worden door een klein moment van onoplettendheid. In 2015 was de toen 20-jarige Bouchard op de U.S. Open om een wedstrijd te spelen tegen de uiteindelijke finaliste Roberta Vinci. Laat op de avond vertelde ze de fysiotherapeut dat ze naar het fitnesscentrum ging voor een ijsbad. Ze ging vervolgens naar de kleedkamer om haar spullen te pakken, deed een paar stappen en gleed uit door de slechte verlichting in de kamer. Ze viel met haar hoofd op de tegels en liep een hersenschudding op. Geen U.S. Open voor Bouchard, maar ze kreeg drie jaar later wel een schadevergoeding van de United States Tennis Association (USTA), die door een rechtbank in New York schuldig was bevonden omdat ze niet had gemeld dat de kleedkamers net waren schoongemaakt en dat de vloeren glad waren. Hoewel het exacte bedrag nooit bekend is gemaakt, gaat het gerucht dat de USTA enkele miljoenen dollars in haar zak stak om de zaak te schikken.