Brussel, het centrum van een bepaalde levenskunst!

In de kleine wereld van grote veilinghuizen geniet de naam Dorotheum hetzelfde prestige als Christie's of Sotheby's, de Britse veilinggiganten. Het is zelfs het oudste veilinghuis ter wereld. Het werd in 1707 in Wenen opgericht door keizer Jozef I en dankt zijn naam aan het bedrijf dat het beheert en dat gevestigd is aan de Dorotheergasse. En het was een logische stap voor het om zijn eerste buitenlandse kantoor in Brussel te openen, want hoewel internationale veilingen nog steeds vier keer per jaar in Wenen worden gehouden, heeft onze hoofdstad zich gevestigd als een logische hub voor haar Europese invloed, en ook dankzij het grote aantal verzamelaars in ons vlakke land.

Het was dan ook niet meer dan normaal dat deze LOBBY Newsletter en het gelijknamige tijdschrift het woord gaven aan Honorine d'Ursel, directeur van de Belgische vestiging van Dorotheum, die van groot belang is voor het Oostenrijkse bedrijf.

Laten we meteen tot de kern van de zaak komen: is kunst kopen of verzamelen voor onze geïnterviewde expert een manier van leven? "Natuurlijk is dat zo. Vertel me wat je aan je muur hangt en ik vertel je wie je bent. Inclusief... als je ze niet ophangt. Zelfs degenen die kopen om te investeren en werken bewaren tot ze in waarde stijgen, definiëren hun prioriteiten in het leven op deze manier. De meeste mensen kopen kunst zodat ze ermee kunnen leven in hun eigen huis, er elke dag van kunnen genieten en het later misschien kunnen verkopen omdat ze iets anders hebben gevonden dat beter in hun nieuwe huis past. Het is een manier van leven, een manier om je in je eigen huis te vestigen, met stukken die je niet voor iedereen hebt gevonden, die je hebt uitgezocht en uitgekozen. Of het nu gaat om schilderijen, beeldhouwwerken of meubels, dit zijn geen massaproducten die overal te vinden zijn".

Maar levenskunst bij Dorotheum gaat niet alleen over de werken die worden verkocht. Het is ook een echte levensfilosofie: "De plek waar ik werk in Brussel, Rue aux Laines, vlakbij de Zavel, is inderdaad de weerspiegeling van een tijdloze levenskunst. Het is een 18e-eeuws herenhuis met hoge plafonds, lijstwerk en grote, kleine ramen. Het is nog steeds eigendom van de familie die het in de eerste helft van de 19e eeuw kocht. Het heeft een tijdloze, familiaire sfeer. De schilderijen die we hier tentoonstellen, uit alle tijdperken - modern, hedendaags en antiek - vinden hier op wonderbaarlijke wijze hun plaats. De kunst van vandaag past perfect in het 18e-eeuwse decor en is er des te beter door, waardoor het net zo tijdloos is als de muren waaraan het hangt. Het Palais Dorotheum in Wenen ademt ook de levenskunst van weleer, maar met de essentiële moderne touch. Er hangt een werk van Rafaël aan de muren van de grote zaal en een meesterwerk van Anish Kapoor. Bij ons wordt de Weense levenskunst geïmporteerd naar Brussel, maar de Brusselse levenskunst wordt ook geëxporteerd naar Wenen, waar een aantal hedendaagse schilderijen uit ons vlakke land worden getoond en verkocht," legt Honorine uit.

Tot slot moet gezegd worden dat de kunstmarkt, net als bijna alle verkoopgerelateerde sectoren, een revolutie heeft ondergaan door online verkoop. En de crisis als gevolg van Covid heeft de trend alleen maar versneld: "Het feit dat we ons beste jaar ooit hadden op het hoogtepunt van Covid is geen toeval. Mensen konden niet weg of reizen. Degenen die de smaak en de middelen hadden, richtten hun budgetten op kunst en sieraden. Alles ging online. Vandaag keren kunstliefhebbers geleidelijk terug naar de veilingzalen, maar minder dan vroeger. Ze bieden steeds meer online en met de hoogwaardige foto's en details die we tegenwoordig hebben, is het bijna alsof je het werk en de staat waarin het verkeert echt kunt zien.

Het volledige interview met Honorine d'Ursel vind je hier in het nieuwe nummer van LOBBY. Een nummer waarin je ontdekt wat Brussel allemaal te bieden heeft op het gebied van lifestyle. En u zult niet teleurgesteld zijn!

Weet je ondertussen waarom de Rue aux Laines zijn naam draagt? In de Middeleeuwen werd de Rue aux Laines"Wollendries" genoemd omdat het grensde aan land dat gebruikt werd om wol te drogen. Vanaf de 14e eeuw maakte de adel er een van hun favoriete verblijfplaatsen van. Met het prachtige Hôtel de Mérode er vlak naast, dat inmiddels is uitgegroeid tot de populaire club TheMerode met, zoals we allemaal weten, een iets ander publiek dan vroeger 😉